سه مسیر شغلی مشترک برای همه رشته‌ها
فارغ از اینکه در چه رشته‌ای درس می‌خوانید، پس از فراغت از تحصیل عموما می توانید در سه مسیر شغلی ـ به صورت خصوصی یا استخدام در سازمانهای دولتی شغلی پیشه کنید و به عنوان حرفه مند آن حوزه مشغول به کار شوید. این سه مسیر عبارتند از:
- مسیر شغلی اجرایی
- مسیر شغلی پژوهشی
- مسیر شغلی آموزشی
اجرایی: در صورت انتخاب کار اجرایی به عنوان مسیر شغلی، می توان به عنوان کارشناس یا مدیر در مراکز و سازمانهای مرتبط با رشته خود مشغول به فعالیت شد. به عنوان مثال در رشته علم اطلاعات این مراکز دربرگیرنده این موارد هستند: مراکز اطلاعات، آرشیوها، کتابخانه ها، محیطهای مجازی اطلاعات مانند وب ۱، وب ۲، و مراکز اطلاعات دیجیتال. در صورت علاقه به کارآفرینی می توان در حوزه تخصصی موردعلاقه خود شرکت خصوصی ایجاد نماید و به عنوان کارآفرین مشغول فعالیت شد. برای کار در سطح اجرایی معمولا داشتن مدرک کارشناسی و تجربه کاری خوب کفایت می‌کند.
پژوهشی: در صورت انتخاب پژوهش به عنوان مسیر شغلی، می توان به عنوان پژوهشگر یا مشاور علمی ـ پژوهشی در سازمانهای مختلف خصوصی و دولتی ـ که با حوزه موضوعی موردعلاقه وی همخوانی دارند ـ مشغول به فعالیت شد. برای پژوهشگر شدن معمولا تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد، توانمندیهای موردنیاز برای پژوهش و انجام کار پژوهشی را در فرد ایجاد می کند. داشتن مدرک دکترای تخصصی و فوق کتری نیز برای کار به عنوان پژوهشگر یک مزیت محسوب می شود، چرا که در سطح دکتری دانشجو شانس ارتقای مهارتهای پژوهشی خود و دانش افزایی در حوزه ای تخصصی را به دست می‌آورد.
آموزشی: در صورت انتخاب آموزش به عنوان مسیر شغلی، می توان به عنوان معلم، مربی یا استاد به آموزش آموخته های خود در رشته موردنظر بپردازد. به عنوان مثال در رشته علم اطلاعات فرد می تواند به عنوان استاد دروس مرجع و مجموعه سازی یا دروس سازماندهی اطلاعات مشغول به فعالیت شود، در بیرون از دانشگاه کارگاههای آموزشی تخصصی ارائه دهد، یا در قالب برنامه های فوق برنامه در مدارس و سازمانهای دولتی به طراحی و ارائه دوره های آموزشی همت گمارد. در صورت علاقه مند بودن فرد به آموزش در سطح دانشگاهی در ایران ـ و بسیاری از کشورهای جهان ـ لازم است تا مدرک دکتری در حوزه موردنظر در دست داشته باشد.
این نوشته اصالتا برای دانشجویان رشته علم اطلاعات نوشته شده اما برای همه رشته‌ها صادق است.
