مسئله در پژوهش مولد بافت و صاحب مشخصی دارد
و مسئله آن بافت مشخصی دارد که مسئله پژوهش در آن اسکلت‌بندی و تبیین می‌شود.
بافت یا context زمینه‌ای است که:
مسئله پژوهش در آن طرح می‌شود،
ابزار پژوهش متناسب با ویژگی‌های آن طراحی می‌شود،
یافته‌های پژوهش در آن ترجمه و ارائه می‌شوند،
و در نهایت بناست نتایج پژوهش – در درجه نخست در این بافت کاربرد داشته باشند
و به فهم و حل مسئله‌ای در این بافت کمک کنند.
بافت پژوهش ممکن است یک رشته، یک حرفه، یک موقعیت، یک مدرسه، یک بیمارستان، یک دانشگاه، یک پروژه، یک کتابخانه، یک شرکت، یک موزه، یک شی، یک محصول، یک خدمت و … باشد
که با درنظرگرفتن شرایط و مناسبات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، زیست محیطی و غیره در ظرف زمانی و مکانی مشخصی قابل تعریف و قابل چارچوب‌بندی است. بر این اساس بافت پژوهش ابعاد گوناگونی دارد که برخی از آنها عبارتند از:
- ظرف مکانی و زمانی که پژوهش در آن انجام می‌شوند؛
- مناسبات اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و غیره که به نوعی طراحی و اجرای پژوهش را تحت تاثیر قرار می‌دهند؛
- ویژگی‌های جامعه هدف که پژوهش با هدف فهم و یا حل مسائل آنها متولد و اجرا می‌شود.
میان مسئله و بافت پژوهش رابطه جداناشدنی وجود دارد.
مسئله پژوهش تنها زمانی موجودیت می‌‌یابد که در بافتی مشخص تشریح شود.
در غیراین‌صورت آنچه تحت عنوان مسئله در بخش «بیان مسئله» پژوهش ارائه می‌شود عبارت است از «موضوعی مهم» نه «مسئله‌ای ضروری».
تنها زمانی «موضوعی مهم» می‌تواند به عنوان «مسئله‌ای ضروری» معرفی شود
که ضرورت پرداختن به آن در بافت مشخص به صورت علمی و مستند توجیه شده باشد. اینکه:
- موضوع موردنظر چگونه به فهم و حل مسئله الف در بافت موردنظر کمک می‌کند؟
- این موضوع چه قابلیت‌هایی دارد که به فهم و حل مسئله موردنظر کمک می‌کنند؟
در اغلب پژوهش‌ها، مسئله حول محور «موضوعی مهم» طراحی می‌شود تا «مسئله‌ای ضروری» آن هم بدون توجیه چرایی آن در بافت موردنظر.
در پژوهش‌هایی هم که پژوهش حول محور مسئله‌ای واقعی طراحی می‌شوند، به دلیل نامعلوم بودن بافت و صاحب مسئله، خواننده و ذی‌نفعان پژوهش، مسئله بودن مسئله را حس نمی‌کنند.
