پژوهش به پیچیدگی و بی‌معنایی که یاد گرفته‌ایم نیست.
پژوهشگران برتر که من اسمشان را گذاشتم یک درصد برتر جهان
پژوهششان از هر نظر که حساب کنی یک دهم یک پژوهشگر عادی هم نیست
- چه از نظر سایز جامعه پژوهش
- چه از نظر تعداد فرضیه و پرسش
- چه از نظر لیست رفرنس‌ها
- چه از نظر تعداد سازه و متغیر
- و …
اما پژوهش همین دوستان، ده‌ها برابر یک پژوهش عادی دستاورد عمری خلق میکند!
چطور می‌شود که پژوهش این دوستان مولد و تاثیرگذار می‌شود؟!
- یعنی دانش نو و کاربردی تولید میکند و به فهم و حل مسائل واقعی کمک میکند
- پرنشر می‌شود و سریع از نشریات و رویدادهای معتبر پذیرش می‌گیرد
- و پژوهشگر را به فرد مرجع و صاحبنظری در حوزه پژوهشش تبدیل میکند
اما برای ۹۵ درصد پژوهش‌ها این اتفاق نمی‌افتد؟!
در ویدئو زیر به این پرسش پاسخ داده و راه‌حلی برای خروج از این وضعیت را معرفی کرده‌ام که حتم دارم برای شما هم آهان‌برانگیز است.
